Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, που δημιούργησαν οι Ναζί το 1933, πάνω στα απομεινάρια ενός εργοστασίου πυρομαχικών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και βρίσκεται στη Γερμανία, περίπου 16 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Μονάχου στη νότια Γερμανία. Η είσοδος τόσο σε αυτό όσο και σε όλο το χώρο Μνήμης του Νταχάου είναι χωρίς χρέωση.

Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου (γερμ. Konzentrationslager Dachau) Έξω από το χώρο υπάρχει χωριστό μικρό κτίριο, γυάλινο με γύρω-γύρω κάθετα μπετονένια κάγκελα, που φιλοξενεί τη Βιβλιοθήκη με βιβλιογραφία γύρω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου και βοηθητικούς χώρους. Η είσοδος τόσο σε αυτό όσο και σε όλο το χώρο Μνήμης του Νταχάου είναι χωρίς χρέωση.

Το κτίριο Jourhaus ήταν η μοναδική πρόσβαση στο στρατόπεδο των κρατουμένων

Το Νταχάου ήταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης για καταναγκαστική εργασία των πολιτικών αντιπάλων και απλών κρατούμενων. Αρχικά Γερμανοί κομμουνιστές, σοσιαλοδημοκράτες, συνδικαλιστές και στην συνέχεια, με την ανάπτυξη της ποινικού σχεδιασμού του Χίτλερ και Χίμλερ έγινε στρατόπεδο εξόντωσης, όπου θα πεθάνουν Γερμανοί Εβραίοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, Ρομά (Τσιγγάνοι), ομοφυλόφιλοι και κατ' επανάληψη εγκληματίες.

Το βράδυ του Σαββάτου προς Κυριακή της 1ης Νοεμβρίου 2014, άγνωστοι έκλεψαν από το Νταχάου την σιδερένια πόρτα ύψους σχεδόν δύο μέτρων μαζί με την γνωστή, κυνική επιγραφή Arbeit Macht Frei «η εργασία απελευθερώνει», που βρισκόταν μέσα στους χώρους του στρατοπέδου συγκέντρωσης Νταχάου (Dachau Concentration Camp).

Το κτίριο Jourhaus ήταν η μοναδική πρόσβαση στο στρατόπεδο των κρατουμένων

Το κτίριο Jourhaus ήταν η μοναδική πρόσβαση στο στρατόπεδο των κρατουμένων. Με την εισαγωγή τους στα στρατόπεδα, οι όμηροι ουσιαστικά ξεκινούσαν μια πορεία προς το θάνατο, στη διάρκεια της οποίας θα εργάζονταν από τις 5 πρωί σε λατομεία, εργοτάξια, σιδηροδρομικές γραμμές, δημόσια έργα, με μόνη τροφή μια σούπα από πατάτες.

Το μεγάλο κτίριο του Διοικητηρίου σε σχήμα ‘Π΄ παραμένει ως είχε με ένα μέρος του να είναι Μουσείο, ένα μέρος κλειστό και μια μικρή πλευρά να ανήκει στην Αστυνομία (Bereitschaftspolizei) της Βαυαρίας -γιατί η Τοπική Κυβέρνηση δεν έχει δεχτεί να παραχωρήσει όλη την έκταση ως χώρο μνήμης. Τ

Στο – όλοι οι κρατούμενοι έπρεπε να συντάσσονται κάθε πρωί και βράδυ και συχνά να στέκονται ακίνητοι πολλές ώρες. Αν κάποιος κρατούμενος έλειπε, ίσως μετά από κάποια απόπειρα δραπέτευσης, τότε αυτό το μαρτύριο διαρκούσε ακόμη περισσότερες ώρες

Το μεγάλο κτίριο του Διοικητηρίου σε σχήμα ‘Π΄ παραμένει ως είχε με ένα μέρος του να είναι Μουσείο, ένα μέρος κλειστό και μια μικρή πλευρά να ανήκει στην Αστυνομία (Bereitschaftspolizei) της Βαυαρίας -γιατί η Τοπική Κυβέρνηση δεν έχει δεχτεί να παραχωρήσει όλη την έκταση ως χώρο μνήμης. Τ

Το μεγάλο κτίριο του Διοικητηρίου σε σχήμα ‘Π΄ παραμένει ως είχε με ένα μέρος του να είναι Μουσείο, ένα μέρος κλειστό και μια μικρή πλευρά να ανήκει στην Αστυνομία (Bereitschaftspolizei) της Βαυαρίας -γιατί η Τοπική Κυβέρνηση δεν έχει δεχτεί να παραχωρήσει όλη την έκταση ως χώρο μνήμης. Τ

Κάθε παράγκα χωριζόταν σε τέσσερις ονομαζόμενους θαλάμους που αποτελούνταν από έναν χώρο διαμονής κι ένα υπνωτήριο. Τα καταλύματα είχαν κατασκευαστεί για 200 κρατούμενους, αλλά προς το τέλος του πολέμου ήταν υπερπλήρη, με μέχρι και 2000 κρατουμένους. Οι γνήσιες παράγκες κατεδαφίστηκαν το 1964 γιατί ήταν ετοιμόρροπες. Μόνο οι πρώτες δύο ανακαινίστηκαν. Υπάρχουν αριθμημένα θεμέλια (πλάκες) δεξιά κι αριστερά της Κεντρικής Οδού που υποδηλώνουν τις θέσεις των παραγκών.

Το Καταφύγιο - κρατητήριο του Στρατοπέδου – ήταν το κεντρικό σημείο της τρομοκρατίας εντός του Στρατοπέδου. Στο προαύλιο εκτελούνταν οι ποινές (μαστιγώσεις, κρέμασμα σε πάσσαλο) και γινόταν οι εκτελέσεις με τυφεκισμό.

Στο Κτίριο Διαχείρισης – σημερινός χώρος του μουσείου – βρισκόταν το μαγειρείο, η ιματιοθήκη, εργαστήρια και το λουτρό. Στη σκεπή του κτιρίου ήταν γραμμένο με μεγάλα γράμματα: «Υπάρχει ένας δρόμος στην ελευθερία. Τα ορόσημά του λέγονται: Υπακοή, ειλικρίνεια, καθαριότητα, λιτότητα, εργατικότητα, τάξη, αυτοθυσία, φιλαλήθεια, αγάπη προς την πατρίδα.»

Σε κάθε πλευρά της Κεντρικής Οδού του Στρατοπέδου βρισκόταν 17 Παράγκες (Μπλοκ). Οι πρώτες δυο παράγκες κάθε σειράς χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς.

Η Κεντρική Οδός του Στρατοπέδου με τη Λεωφόρο των Λευκών που τις φύτεψαν οι κρατούμενοι, βρισκόταν ανάμεσα στις παράγκες. Ήταν το κεντρικό σημείο συνάντησης των κρατουμένων στις λίγες ελεύθερες ώρες τους. Σε κάθε πλευρά της Κεντρικής Οδού του Στρατοπέδου βρισκόταν 17 Παράγκες (Μπλοκ). Οι πρώτες δυο παράγκες κάθε σειράς χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς.

Δεξιά της Κεντρικής Οδού βρισκόταν το Αναρρωτήριο με νεκροθάλαμο, το οποίο στη διάρκεια του πολέμου επεκτάθηκε από δύο σε δεκατρείς παράγκες.

Αριστερά της Κεντρικής Οδού του Στρατοπέδου βρισκόταν η καντίνα, η γραμματεία, η βιβλιοθήκη, ένα μουσείο των Ες – Ες, χώροι εκπαίδευσης του προσωπικού των κρατουμένων καθώς και χώροι παραγωγής για την πολεμική βιομηχανία.

Η Κεντρική Οδός του Στρατοπέδου με τη Στην Λεωφόρο των Λευκών που τις φύτεψαν οι κρατούμενοι, βρισκόταν ανάμεσα στις παράγκες. Ήταν το κεντρικό σημείο συνάντησης των κρατουμένων στις λίγες ελεύθερες ώρες τους.

Δεξιά της Κεντρικής Οδού βρισκόταν το Αναρρωτήριο με νεκροθάλαμο, το οποίο στη διάρκεια του πολέμου επεκτάθηκε από δύο σε δεκατρείς παράγκες.

Οι γνήσιες παράγκες κατεδαφίστηκαν το 1964 γιατί ήταν ετοιμόρροπες. Μόνο οι πρώτες δύο ανακαινίστηκαν. Υπάρχουν αριθμημένα θεμέλια (πλάκες) δεξιά κι αριστερά της Κεντρικής Οδού που υποδηλώνουν τις θέσεις των παραγκών.

Οι 32 στρατώνες γκρεμίστηκαν γιατί βρίσκονταν ήδη σε άθλια κατάσταση. Ανακατασκευάστηκαν μόνο δύο από αυτούς, αναπαριστώντας τους αρχικούς στρατώνες

“Ο δρόμος των φυλακισμένων”. Έτσι ονομαζόταν αυτός ο δρόμος καθώς αριστερά και δεξιά ήταν οι κοιτώνες τους κι εκεί έβγαιναν να κάνουν ένα τσιγάρο, να περπατήσουν, να κλάψουν, να θυμηθούν, να ξεχαστούν, να σκεφτούν.

Οι 32 στρατώνες γκρεμίστηκαν γιατί βρίσκονταν ήδη σε άθλια κατάσταση. Ανακατασκευάστηκαν μόνο δύο από αυτούς, αναπαριστώντας τους αρχικούς στρατώνες

Χιλιάδες κρατούμενοι πέθαναν από την εξάντληση λόγω της συνεχούς σκληρής εργασίας.