Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
Kυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014
B' ΜΕΡΟΣ
φωτορεπορτάζ με συγκλονιστικές φωτογραφίες από την επίσκεψη μου
στο μνημείο του πρώην Στρατοπέδου Συγκέντρωσης του Νταχάου (Dachau international memorial)
Εξωτερικοί χώροι - Μουσείο
Το κτίριο Jourhaus ήταν η μοναδική πρόσβαση στο στρατόπεδο των κρατουμένων
Ένας πλήρης κατάλογος συντάχθηκε από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης, με περισσότερα από 1.600 στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας. \http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_naziconcentratiekampen
Τα στρατόπεδα θεωρούνταν πλέον «τμήμα της εθνικής οικονομίας του Ράιχ». Η βαρειά βιομηχανία εκδήλωσε μεγάλο ενδιαφέρον για τους ομήρους των στρατοπέδων, που αποτελούσαν ένα αδιάκοπα ανανεούμενο, φτηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Ένας πλήρης κατάλογος συντάχθηκε από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης, με περισσότερα από 1.600 στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας. Περισσότερα στο : http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_naziconcentratiekampen
Το Νταχάου ήταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης για καταναγκαστική εργασία των πολιτικών αντιπάλων και απλών κρατούμενων. Αρχικά Γερμανοί κομμουνιστές, σοσιαλοδημοκράτες, συνδικαλιστές και στην συνέχεια, με την ανάπτυξη της ποινικού σχεδιασμού του Χίτλερ και Χίμλερ έγινε στρατόπεδο εξόντωσης, όπου θα πεθάνουν Γερμανοί Εβραίοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, Ρομά (Τσιγγάνοι), ομοφυλόφιλοι και κατ' επανάληψη εγκληματίε
Το Νταχάου ήταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης για καταναγκαστική εργασία των πολιτικών αντιπάλων και απλών κρατούμενων. Αρχικά Γερμανοί κομμουνιστές, σοσιαλοδημοκράτες, συνδικαλιστές και στην συνέχεια, με την ανάπτυξη της ποινικού σχεδιασμού του Χίτλερ και Χίμλερ έγινε στρατόπεδο εξόντωσης, όπου θα πεθάνουν Γερμανοί Εβραίοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, Ρομά (Τσιγγάνοι), ομοφυλόφιλοι και κατ' επανάληψη εγκληματίε
Κάθε ημέρα ήταν ένας αγώνας επιβίωσης κάτω από ανυπόφορες συνθήκες. Οι κρατούμενοι διέμεναν σε πρωτόγονους κοιτώνες που δεν είχαν παράθυρα και χωρίς μόνωση για τη ζέστη ή το κρύο. Δεν υπήρχαν τουαλέτες, μόνο ένας κουβάς. Κάθε κοιτώνας διέθετε περίπου 36 ξύλινες κουκέτες και οι κρατούμενοι στριμώχνονταν ανά πέντε ή έξι κατά μήκος της ξύλινης σανίδας. Έως και 500 κρατούμενοι στοιβάζονταν σε έναν μόνο κοιτώνα.
Κάθε ημέρα ήταν ένας αγώνας επιβίωσης κάτω από ανυπόφορες συνθήκες. Οι κρατούμενοι διέμεναν σε πρωτόγονους κοιτώνες που δεν είχαν παράθυρα και χωρίς μόνωση για τη ζέστη ή το κρύο. Δεν υπήρχαν τουαλέτες, μόνο ένας κουβάς. Κάθε κοιτώνας διέθετε περίπου 36 ξύλινες κουκέτες και οι κρατούμενοι στριμώχνονταν ανά πέντε ή έξι κατά μήκος της ξύλινης σανίδας. Έως και 500 κρατούμενοι στοιβάζονταν σε έναν μόνο κοιτώνα. Με την εισαγωγή τους στα στρατόπεδα, οι όμηροι ουσιαστικά ξεκινούσαν μια πορεία προς το
Ο ξεναγός δείχνει το σχεδιάγραμμα με τα σήματα των κρατουμένων που χρησιμοποιούνταν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Νταχάου, Γερμανία, περίπου 1938-1942.
Οι κρατούμενοι με την αφιξή τους και μετά την ‘απολύμανση' φορούσαν την στολή του στρατοπέδου με τις κάθετες ρίγες και ανάλογα την καταγωγή ή το λόγο που κρατούνταν ήταν υποχρεωμένοι να φορούν και ένα χρωματιστό τρίγωνο ή κορδέλα. πχ. Οι τσιγγάνοι φορούσαν καφέ τρίγωνο. Οι μάρυρες του Ιεχωβά φορούσαν μωβ τρίγωνο. Οι κομμουνιστές και οι πολιτικοί κρατούμενοι φορούσαν κόκκινο τρίγωνο. Οι γερμανοί ποινικοί κρατούμενοι φορούσαν πράσινο τρίγωνο.
Σχεδιάγραμμα με τα σήματα των κρατουμένων που χρησιμοποιούνταν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Νταχάου, Γερμανία, περίπου 1938-1942. πχ. Οι τσιγγάνοι φορούσαν καφέ τρίγωνο. Οι μάρυρες του Ιεχωβά φορούσαν μωβ τρίγωνο. Οι κομμουνιστές και οι πολιτικοί κρατούμενοι φορούσαν κόκκινο τρίγωνο. Οι γερμανοί ποινικοί κρατούμενοι φορούσαν πράσινο τρίγωνο.
Στο Κτίριο Διαχείρισης – σημερινός χώρος του μουσείου – βρισκόταν το μαγειρείο, η ιματιοθήκη, εργαστήρια και το λουτρό. Στη σκεπή του κτιρίου ήταν γραμμένο με μεγάλα γράμματα: «Υπάρχει ένας δρόμος στην ελευθερία. Τα ορόσημά του λέγονται: Υπακοή, ειλικρίνεια, καθαριότητα, λιτότητα, εργατικότητα, τάξη, αυτοθυσία, φιλαλήθεια, αγάπη προς την πατρίδα.»
Στο Κτίριο Διαχείρισης – σημερινός χώρος του μουσείου – βρισκόταν το μαγειρείο, η ιματιοθήκη, εργαστήρια και το λουτρό. Με την εισαγωγή τους στα στρατόπεδα, οι όμηροι ουσιαστικά ξεκινούσαν μια πορεία προς το θάνατο, στη διάρκεια της οποίας θα εργάζονταν από τις 5 πρωί σε λατομεία, εργοτάξια, σιδηροδρομικές γραμμές, δημόσια έργα, με μόνη τροφή μια σούπα από πατάτες.
Οι κρατούμενοι ήταν πάντοτε πεινασμένοι. Το φαγητό αποτελούνταν από νερωμένη σούπα με σάπια λαχανικά και κρέας, μερικές ουγγιές ψωμί, λίγη μαργαρίνη, τσάι, και ένα πικρό ποτό που ήταν παρόμοιο με τον καφέ. Η διάρροια ήταν κοινή. Οι άνθρωποι καθώς ήταν εξασθενημένοι από την αφυδάτωση και την πείνα, έπεφταν εύκολα θύματα των μολυσματικών ασθενειών που εξαπλώνονταν στο στρατόπεδο.
Οι ξύλινες κουκέτες, δείχνουν πολύ καινούριες για να μεταδώσουν την εικόνα της ζωής τότε.
Κάθε παράγκα χωριζόταν σε τέσσερις ονομαζόμενους θαλάμους που αποτελούνταν από έναν χώρο διαμονής κι ένα υπνωτήριο. Τα καταλύματα είχαν κατασκευαστεί για 200 κρατούμενους, αλλά προς το τέλος του πολέμου ήταν υπερπλήρη, με μέχρι και 2000 κρατουμένους.